کد مطلب:47856 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

منظور از آيه ثُمَّ استَويَ عَلَي العَرشِ يَدَبِّرُ الاَمرَ (يونس، 3) چيست؟

خداوند متعال ميفرمايد: اِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذي خَلَقَ السَّمـَوَتِ والاَرضَ في سِتَّةِ اَيّامٍ ثُمَّ استَويَ عَلَي العَرشِ يَدَبِّرُ الاَمرَ...;(يونس، 3) پروردگار شما خداوندي است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد سپس بر تخت ]قدرت[ قرار گرفت و به تدبير كار ]جهان[ پرداخت...

مفهوم آيه مذكور اين است، كه خداوند متعال با قدرت آسمان ها و زمين را آفريد و امور آن را انديشه و تدبير كرد عرش در لغت به معناي جاي سقفدار، تخت پايه بلند و مكان مرتفع به كار رفته است.

استوأ به معناي توجه، قصد، رو كردن، تسلط، استقرار بر چيزي، احاطة كامل و قدرت بر خلقت و تدبير آمده است.( ر.ك: مفردات الفاظ قرآن، راغب اصفهاني، ص 257 و 341، نشر اسماعيليان. )

استوأ بر عرش در آيه مذكور كنايه از تسلط و قدرت خداوند متعال و احاطه كامل او نسبت به جهان و نفوذ فرمان و تدبيرش در سراسر عالم است. خداوند متعال با اين گونه تعابير، خواسته است با زبان مردم حرف زده باشد. بنابراين، از آن جا كه مُلك خداوند بر همه اشيأ احاطه دارد و تدبيرش بر همه امور عالم گسترده است، در نتيجه خداوند متعال مدبرالامر و استوي علي العرش ميباشد.

براي عرش معاني ديگري از قبيل: علم بيپايان پروردگار; مالكيت و حاكميت خداوند; هر يك از صفات كماليه و جلالية الهي; قلب پيامبران، اوصيا و مؤمنان; علمي كه خداوند به پيامبران اعطا كرده است، گفته شده است.( ر.ك: الميزان، علامه طباطبايي;، ج 8، ص 204 ـ 216; ج 14، ص 183 ـ 184، بنياد علمي و فكري علامه، قم / نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 13، ص 160، دارالكتب الاسلامية، تهران. )